Mogę śmiało napisać, że to historyczny moment, ponieważ ukazał się pierwszy numer biuletynu SIP – “Introligator Polski”.

To będzie post o oprawie rękopisu, który wykonałem w tym roku, ale już kilka miesięcy temu. Na koniec wykonałem kilkanaście zdjęć, po czym cały materiał powędrował do mojego komputerowego archiwum.

Praca przy tej oprawie sprawiła mi wiele satysfakcji i przyjemności. To absolutnie nie oznacza, że przy innych technikach się męczę… Po prostu nie wykonuję jej często, a równie chętnie chwytam “do rąk” zarówno papier dekoracyjny, jak i skórę.

Ponownie oprawiałem jeden z tytułów Pani Olgi Tokarczuk. I podobnie jak rok temu, w tym samym czasie. 19 książek otrzymałem w oprawie wydawniczej pod koniec listopada, ustalenia z klientem były takie, aby kontynuować stylizację utrzymaną w identyczny sposób, jak podczas realizacji “Biegunów”.

Zwykle zamawiam “online”, licząc na wyczucie i uprzejmość pracowników czy to garbarni, czy też hurtowni z tym asortymentem.

Tak się złożyło, że oprawiam teraz głównie w tej technice.

Czasy takie, że nikogo zachęcać do podróżowania nie będę.

Zerknąłem na datę ostatniego wpisu i minęły już prawie dwa miesiące. A w tak zwanym między czasie postanowiłem odświeżyć stronę internetową i może właśnie od tego zacznę.

Najczęściej wykonuję te rozkładane, sprawdzają się idealnie dla opraw, które mają na okładzinach dekoracje w formie aplikacji, intarsji, reliefu czy inkrustacji.

Używanie rolki do dekoracji nie tylko brzegu książki ciąg dalszy. Tym razem ofiarą jest S E Z A M Stanisława Lema. Wyszło mocno kolorowo.