Prawie 20 lat pracy jako introligator spędziłem w tym miejscu. W Poznaniu, w pracowni na Błękitnej 1/7. Od 1991 roku, po śmierci mojego ojca, mając zaledwie 23 lata stanąłem przed trudnym wyborem i pytaniem jednocześnie. Czy dam radę?

W jednym z majowych wpisów udostępniłem proces powstawania papierów marmurkowych mojej litewskiej koleżanki Aušry.

Już dzisiaj pierwszy wpis z całej serii pod tytułem “odgrzewane kotlety”. A tak na poważnie, to mój kolejny pomysł, aby poza wpisami z tego, co aktualnie wykonuję, udostępniać starsze moje prace/oprawy, które zalegają w moich archiwach i właściwie tylko tam.

Będę często w tym miejscu udostępniał nie tylko swoje dokonania, ale również innych introligatorów.

Oprawa dla “Nie-Boskiej komedii” Zygmunta Krasińskiego to projekt wspólny w porozumieniu z zamawiającym. Technika Otto Dorfnera jest kolejną moją ulubioną, chociaż wcale nie wykonuję jej często.

To będzie już 16 edycja tego międzynarodowego konkursu. Organizatorzy zapraszają amatorów jak i profesjonalistów.

Nie sądziłem, że tak szybko wrócę z kolejnym materiałem zdjęciowym, ale poszedłem za ciosem, a i klimat nowej oprawy podobny.